سپاهان، پیش قرآول تغییرات در قرن جدید!
حرکت به سمت باشگاه‌داری حرفه‌ای، شاید سال‌ها است در ایران به رویایی دست نیافتی تبدیل شده اما حالا سپاهان با بودجه و زیرساخت مناسب از معدود باشگاه‌های ایرانی است که این امکان برایش مهیا است.
به گزارش خبرنگار اصفهان ورزش، ورزش يكی از مهم‌ترين مقوله‌های جوامع مدرن صنعتی است كه بخش اعظمی از جمعيت هر كشور با اشكال گوناگون با آن سروكار دارد. فعاليت‌های ورزشـی، بخـش عمـده‌ای از زندگی اجتماعی را تشكيل می‌دهد. نگاهی به روزنامه‌هـا و برنامه‌های تلويزيون نشان می‌دهد كه بخش قابل توجهی از اطلاعات و زمان افراد در هـر جامعه به ورزش اختصاص دارد.
فارغ از اثرات ساختاری و نهادين، ورزش عاملی برای سلامت و نشاط و هويت آفرينی در جامعه است. بی‌گمان، گسترش جامعه و تمدن اخير موسوم به فراغت، بی‌ارتباط با گسترش ورزش و بسط گونه و نهادهای مرتبط با آن نيست. در بعد سياسی، میتوان از ورزش به عنوان عاملی برای سرگرمی افراد به خصوص قشر جوان ياد كرد. در چنين زمينه‌های حكومت‌ها خود عامل مهم گسترش تبليغ ورزش به منظور هدايت افراد به سوی آن و بهره‌برداری سياسی از آن خواهد بود.
میتوان گفت كه ورزش نيز مانند ديگر عرصه‌های اجتماعی برای ماندگاری بايد همواره در رشد و توسعه خويش بكوشد و ابعاد و زوايای خويش را بسط و گسترش داده، تثبيت و تقويت كند. ورزش حرفه‌ای در جريان رشد و توسعه طبيعی تربيت بدنی و ورزش در جهان پا به عرصه وجود گذاشت و اندك اندك تمامی اذهان را به خود مشغول ساخت و به عنوان صنعت با حرفه ای كه میتوان از طريق آن به درآمدزايی روی آورد مورد توجه همگان قرار گرفت.
موضوع مورد توجه در این یادداشت، حرفه‌ای بودن باشگاه‌های ورزشی کشورمان است؛ یکی از فاکتورها در زمره حرفه‌ای بودن مبحث زیرساخت‌ها است که به جرات میتوان گفت این امر در ورزش ایران به ندرت محلی از اعراب دارد مخصوصاً در رشته‌ای مانند فوتبال که به گواه شواهد موجود پرطرفدارترين و محبـوب‌ترين ورزش در عرصه بين المللی است، تا جایی كه بسيار از كشورهای پنج قاره آن را در رديف ورزش ملی خود محسوب مي دارند. لبريز بودن ورزشگاه ها و برخورداری رقابت ها از بينندگان چند صد ميليونی، فوتبال را به عنوان مردمی‌ترين ورزش جهان معرفي کرده است. همگام با افزايش تمايلات نسبت به اين رشته ورزشی تحولات اساسی در آن به وجود آمده تا جايي كه فوتبال حرفه ای سال های اخير قابل مقایسه با دوران گذشته نيست.
داد و ستدهای چند ده ميليون دلاری برای نقل و انتقال بازيكنان، وجود حاميان مالي با سرمايه های بسيار كلان، خريد و فروش وسايل و كالاهای ورزشی و غير ورزشی با آرم باشگاه های حرفه‌ای، معامله های چند صد ميليون دلاری برای تبليغات اطراف زمين، كسب درآمدهای كلان از محـل حـق پخش تلویزیونی مسابقات، قرار گرفتن باشگاه ها در فهرست بازار بورس و بسیاری از موارد ديگر نقش مهمی در توسعه درآمدزايی فوتبال در بسياری از كشورها ايفا نموده است. اما وابستگی باشگاه‌های فوتبال در ايران به بودجه دولت از آن ها مجموعه هايی هزينه‌بر، ساخته كه از نظر اقتصادی حتی با وجود كمك‌های دولتی توان ارائه يك تراز نامه مالی مثبت در پايان يك سال ورزشی را ندارند.
تاكيد دوباره AFC نشان دهنده آن است كه باشگاه‌های فعال در ليگ حرفه‌ای ايران تاكنون نتوانسته اند از ظرفيت‌های موجود در درآمدزايی از شيوه‌های معقول و غير دولتی بهره ببرند تا با دستيابی به آن از كمك‌های دولتی بی‌نياز شده و به استقلال مالی برسند. در دنيای تجاری امروز موفقيت تجاری و موفقيت ورزشی ارتباط تنگاتنگی با يكديگر دارند و هيچ گاه يكی بدون ديگری به دست نمی‌آيد. بلكه ارتباط بين آن ها مستقيم بوده و بريكديگر تأثير متقابل دارند.
ادامه چنین وضعيتی در طول سال‌هايی كـه از حيات ليگ حرفـه اي فوتبال ايران می‌گذرد، كنفدراسيون فوتبال آسيا (AFC) را وادار كرده تا براي چندمين بار پياپي باشگاه‌های فوتبال ايران را به سازماندهی مجدد در امردرآمدزايي دعوت كند و در آخرین مرتبه نیز برای دو تیم پایتخت‌نشین پرسپولیس و استقلال جواز حرفه‌ای بودن صادر نکرد تا از حضور در رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا باز بمانند.
با این اوصاف در اصفهان باشگاهی به نام سپاهان با فرآهم کردن زیرساخت‌هایی نسبتاً قابل قبول با شرط و شروط از كنفدراسیون فوتبـال آسـیا مجوز حرفه‌ای بودن گرفته است و قطعاً این موضوع را مدیون فرد و افرادی است که باعث شدند ورزشگاه نقش جهان در اختیار این باشگاه قرار بگیرد.
این باشگاه اصفهانی که سالانه بودجه قابل توجه‌ای را از کارخانه فولاد مبارکه و مجمعی که بی ارتباط با این کارخانه نیست، دریافت می کند یکی از مشکلاتش برای ورود به دنیای حرفه ای بودن حوزه مارکتینگ (بازایابی) است. هرچند در سال‌های نچندان دور با وجود برخی از چهره‌های علمی در هیات مدیره و یا در قامت مشاور در این باشگاه پایه‌های مارکتینگ آن شکل گرفته است اما این امر نیازمند اهتمام و جدیت بیشتری است تا این باشگاه صاحب نام ورزشی بتواند از نظر مالی مستقل شود.
این موضوع دارای ابعاد گوناگون زیادی است که قطعاً از حوصله این مطلب نیز خارج است اما آنچه می توان در آخر به آن اشاره کرد آن است که مدیرعامل این باشگاه بزرگ اصفهانی برای استمرار حضورش باید از پیچ و خم‌های سنگین حواشی عبور کند و در صورت موفقیت باید منتظر بود و دید محمدرضا ساکت در سومین سال مدیریتش در باشگاه سپاهان، بخش‌های مهم برنامه استراتژیکش به منصه ظهور می‌رسد و باعث می‌شود سپاهان را پیش قرآول تغییرات در حرفه‌ای شدن باشد یا خیر؟